Rezerwat przyrody Uszeście został utworzony w 1985 r. Jego powierzchnia wynosi 12,06 ha. Główny cel rezerwatu to ochrona znajdującej się na jego terenie roślinności ciepłolubnej, wśród której znajduje się wiele gatunków chronionych i rzadkich. Rezerwat jest położony na dwóch najwyższych wzniesieniach na terenie Wysoczyzny Drohickiej: na tzw. Dużym (204 m n.p.m.) i Małym Usześciu (174 m n.p.m.).. Roślinność kserotermiczna występująca na terenie Góry Uszeście to roślinność strefowa południowo-wschodniej oraz południowej Europy i pojawiająca się na obszarach o klimacie kontynentalnym. Wśród przykładów roślin występujących na terenie Góry Uszeście występują: czosnek skalny, wężymord stepowy, poziomka twardawa czy aster gawędka. Z Górą Uszeście związana jest również legenda. Według niej w dawnych czasach Mielnik pustoszyły najazdy Tatarów. Mieszkańcy za wszelką cenę chcieli uchronić od zniszczenia cerkiew, która znajdowała się na szczycie Góry Uszeście. Kiedy nadeszła Wielkanoc i zaczęły bić cerkiewne dzwony ludność pośpieszyła do świątyni na świąteczne nabożeństwo. Nie zniechęciło to Tatarów, którzy ruszyli na cerkiew. Wówczas ta zapadła się pod ziemię pochłaniając grupę najeźdźców. Od tego czasu, pierwszego dnia Wielkanocy, każdy kto przyłoży ucho do ziemi na górze Uszeście może usłyszeć bicie dzwonów, ale również jęki i płacz Tatarów.
Dojazd do rezerwatu od ulicy Przemysłowej lub od ulicy Duboisa.