Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies klikając przycisk Ustawienia. Aby dowiedzieć się więcej zachęcamy do zapoznania się z Polityka Cookies oraz Polityką Prywatności serwisu Gminy Mielnik.
Ustawienia

Szanujemy Twoją prywatność. Możesz zmienić ustawienia cookies lub zaakceptować je wszystkie. W dowolnym momencie możesz dokonać zmiany swoich ustawień.

Niezbędne pliki cookies służą do prawidłowego funkcjonowania strony internetowej i umożliwiają Ci komfortowe korzystanie z oferowanych przez nas usług.

Pliki cookies odpowiadają na podejmowane przez Ciebie działania w celu m.in. dostosowania Twoich ustawień preferencji prywatności, logowania czy wypełniania formularzy. Dzięki plikom cookies strona, z której korzystasz, może działać bez zakłóceń.

 

Zapoznaj się z POLITYKĄ PRYWATNOŚCI I PLIKÓW COOKIES.

Więcej

Tego typu pliki cookies umożliwiają stronie internetowej zapamiętanie wprowadzonych przez Ciebie ustawień oraz personalizację określonych funkcjonalności czy prezentowanych treści.

Dzięki tym plikom cookies możemy zapewnić Ci większy komfort korzystania z funkcjonalności naszej strony poprzez dopasowanie jej do Twoich indywidualnych preferencji. Wyrażenie zgody na funkcjonalne i personalizacyjne pliki cookies gwarantuje dostępność większej ilości funkcji na stronie.

Więcej

Analityczne pliki cookies pomagają nam rozwijać się i dostosowywać do Twoich potrzeb.

Cookies analityczne pozwalają na uzyskanie informacji w zakresie wykorzystywania witryny internetowej, miejsca oraz częstotliwości, z jaką odwiedzane są nasze serwisy www. Dane pozwalają nam na ocenę naszych serwisów internetowych pod względem ich popularności wśród użytkowników. Zgromadzone informacje są przetwarzane w formie zanonimizowanej. Wyrażenie zgody na analityczne pliki cookies gwarantuje dostępność wszystkich funkcjonalności.

Więcej

Dzięki reklamowym plikom cookies prezentujemy Ci najciekawsze informacje i aktualności na stronach naszych partnerów.

Promocyjne pliki cookies służą do prezentowania Ci naszych komunikatów na podstawie analizy Twoich upodobań oraz Twoich zwyczajów dotyczących przeglądanej witryny internetowej. Treści promocyjne mogą pojawić się na stronach podmiotów trzecich lub firm będących naszymi partnerami oraz innych dostawców usług. Firmy te działają w charakterze pośredników prezentujących nasze treści w postaci wiadomości, ofert, komunikatów mediów społecznościowych.

Więcej

Położenie

Mielnik po letniej burzy. Widok na jezioro. 

Dla wszystkich pragnących ciszy, czystego powietrza oraz bliskiego kontaktu z przyrodą, Nadbużańskie Podlasie, a w tym Gmina Mielnik, jest wymarzoną krainą wypraw. Kiedy latem nadmorskie plaże czy wysokie góry gromadzą tłumy turystów, tu prawie wszędzie można odnaleźć to, za czym najbardziej tęsknimy, czyli ciszę i spokój.
Gmina Mielnik jest najbardziej na południe wysuniętą gminą województwa podlaskiego. Od wschodu graniczy z Białorusią, zaś na południu - z województwami: mazowieckim i lubelskim, gdzie naturalną granicę stanowi rzeka Bug.
Gmina składa się z ponad 20 jednostek osadniczych. Tworzą one 13 sołectw rozrzuconych wokół dawnej Puszczy Mielnickiej. Największą osadą, a zarazem siedzibą gminy jest Mielnik, który wydarzeniem z 23 października 1501 roku (Unia Mielnicka) na stałe wpisał się do historii Polski. Powierzchnia gminy wynosi 196,2 km2 z czego 60 % stanowią lasy, 40 % - użytki rolne. Według podziału fizycznogeograficznego J. Kondrackiego rozpatrywany obszar należy do jednostki pierwszego rzędu - Europy Wschodniej.
Gmina leży na Wysoczyźnie Drohickiej, która wchodzi w skład makroregionu - Nizina Północnopodlaska. Dolina Bugu stanowi tu część odrębnego mezoregionu - Podlaskiego Przełomu Bugu - zaliczanego do Niziny Południowopodlaskiej.
Cechą charakterystyczną obszaru, na którym leży gmina, jest stosunkowo płytkie występowanie skał wieku prekambryjskiego. Przykryte są one skałami kolejnych er. W obrębie Platformy Prekambryjskiej wyróżnia się obszary wyniesione i obniżone. Teren, na którym położona jest Gmina Mielnik, stanowi część obniżenia zwanego Podlaskim. Osobliwością tej części podlasia są skały górnokredowe, których pokłady odsłaniają się tu spod pokrywy osadów czwartorzędowych. Utwory kredowe na terenie gminy tworzą dwa rozległe wyniesienia w formie garbów. Jedno występuje w Mielniku i wznosi się do 160 m n.p.m. Złoża kredy są tu eksploatowane od niepamiętnych czasów. Odkrywki na uroczysku "Głogi" oraz obok Góry Zamkowej są obecnie zasypane. Jedyne czynne wyrobisko znajduje się przy ulicy Białej i ciągnie się w kierunku Góry Uszeście.
Drugie wyniesienie znajduje się w okolicy wsi Radziwiłłówka, na północ od Mielnika. Odkrywka została tu jednak zasypana.
Bezpośrednio na powierzchni kredy zalegają przeważnie utwory czwartorzędowe: utwory zlodowacenia środkowopolskiego (piaski, żwiry, gliny, głazy narzutowe, iły zastoiskowe) oraz utwory holoceńskie (aluwia rzeczne i torfy w dolinach rzek). Jedynie na wyniesieniu w Mielniku są one oddzielone płatami osadów trzeciorzędowych.
Uformowane w okresie zlodowacenia środkowopolskiego Niziny - Północnopodlaska i Południowopodlaska przedstawiają krajobraz staroglacjalny. Głównymi jego formami na obszarze gminy są: dolina Bugu oraz wysoczyzna polodowcowa (Wysoczyzna Drohicka). Powierzchnia wysoczyzny ma charakter falisto-pagórkowatej równiny. Urozmaicają ją wzgórza moren czołowych, z których najwyższe znajduje się na północ od Mielnika. Jest to Góra Uszeście wznosząca się na wysokość 204 m n.p.m. Dodatkowo obszar wysoczyzny porozcinany jest dolinami dopływów Bugu - Mętnej i Moszczonej. W kierunku północnowschodnim rzeźba jest mniej urozmaicona, powierzchnia staje się bardziej płaska i wyrównana. Ku dolinie Bugu wysoczyzna opada wysokimi stromymi stokami, które porozcinane są głębokimi wcięciami erozyjnymi. Z krawędzi wysoczyzn łatwo można podziwiać piękno mielnickiej ziemi.
Bug przecina ziemie Podlasia tworząc krętą dolinę o stosunkowo wąskim dnie i nachylonych zboczach. Dolina o generalnym przebiegu SE-NW stanowi odrębny mezoregion - Podlaski Przełom Bugu. Jej szerokość jest zmienna; w okolicach Mielnika zwęża się do 1,3 km zaś w częsci północno-zachodniej wynosi 4,5 - 5 km. Strome zbocza o wysokościach do około 55 m ograniczają dolinę Bugu pod Mielnikiem. Rzeka przecina tu w poprzek wyniesienia wysoczyznowe, a w tym także garb utworzony przez skały kredowe. Ten odcinek doliny Bugu, mający charakter przełomu, tworzy rejon o wyjątkowo urozmaiconej rzeźbie.

Mielnik po wiosennej burzy. Widok na jezioro. 

Dopływy Bugu - Mętna i Moszczona, są niewielkimi rzekami o małych przepływach. Płyną one dolinami o niewielkim spadku. Sprzyja to zabagnieniu i zatorfieniu ich dna. W Dolinie Bugu, w starorzeczach występują niewielkie jeziorka, które dodatkowo ożywiają ten obszar. Ponadto wysoczyznę w pobliżu Mielnika urozmaicają małe, malowniczo usytuowane oczka, które zasilane są okresowo przez wodę opadową.
Położenie gminy we wschodniej części kraju sprawia, że na warunki klimatyczne duży wpływ mają masy powietrza polarno-kontynentalnego. Sumy rocznych opadów wynoszą 500 - 600 mm. Miesiącem najcieplejszym jest lipiec (śr. VII 18 C), a najzimniejszym - styczeń (śr. I -4 C i poniżej).
Mielnik położony na prawym zboczu Doliny Bugu eksponowanym na południe, ma odrębny mikroklimat. Dzięki głębokiemu wcięciu doliny rzecznej miejscowość osłonięta jest od wpływu wiatrów z kierunku północnego i północnowschodniego, zwłaszcza zimą. Takie położenie Mielnika sprawia, że zima nie straszy wielkimi mrozami, lato zaś stosunkowo wysokimi temperaturami zachęca do spędzania czasu nad Bugiem.

 

Tablice informacyjne "Murawa kserotermiczna" 

O korzystnych warunkach termicznych w okolicach Mielnika świadczą skupiska roślinności kserotermicznej, które zawierają wiele gatunków rzadkich i podlegających ochronie prawnej. Dlatego też w 1985 roku na terenie Leśnictwa Sutno Nadleśnictwa Nurzec utworzono rezerwat "Góra Uszeście". Obejmuje on dwa morenowe pagórki, tzw. Duże i Małe Uszeście. Jak już wcześniej było wspomniane Rezerwat Góra Uszeście stanowi najwyższe wzniesienie Wysoczyzny Drohickiej: Duże Uszeście osiąga 204 m n.p.m. zaś Małe Uszeście - 174 m n.p.m. Na terenie rezerwatu zalegają skały kredowe. Są one pokryte niezbyt grubą warstwą utworów czwartorzędowych. Rezerwat zasilany jest jedynie wodami opadowymi. Gleby tu występujące szybko się nagrzewają, gdyż przy dość niskich opadach ich wilgotność jest mała. Takie warunki sprzyjają rozwojowi roślinności kserotermicznej. Z rzadkich gatunków roślin występują tu m. in.: aster gawędka, dzwonek boloński, gorycz siny. Zaś ochronie gatunkowej podlegają: wężymord stepowy, sasanka łąkowa, sasanka otwarta, ostrołódka kosmata, goryczka krzyżowa i pluskwica europejska.

Kasia Makowska

DO GÓRY
Włącz powiadomienia WebPush
Dziękujemy, teraz zawsze będziesz na bieżąco!
Przeglądasz tę stronę w trybie offline.
Przeglądasz tę stronę w trybie online.