Zabytkowy kościół p.w. Przemienienia Pańskiego w Mielniku
Kościół rzymskokatolicki pw. Przemienienia Pańskiego usytuowany jest we wschodniej części Mielnika, na wzgórzu. Jest świątynią orientowaną, neobarokową, zwróconą fasadą w kierunku drogi. Kościół został wybudowany w latach 1912-1920. Jego sprawną budowę uniemożliwiły wypadki wojenne oraz trudności finansowe. W czasie walk polsko-bolszewickich w 1920 r. kościół został uszkodzony, dlatego całkowite jego ukończenie nastąpiło po ustaniu wszelkich walk wojennych. Jeszcze przed najazdem bolszewickim, dzięki staraniom ks. Ikonowicza, udało się zbudować wielki ołtarz, nabyto najpotrzebniejsze przybory potrzebne do sprawowania mszy świętej oraz wstawiono stare organy. Staraniem kolejnego proboszcza – ks. Konstantego Cegielskiego, w 1927 r. ufundowano dwa dzwony. W 1940 r. kościół został zamieniony na stołówkę dla sowieckich żołnierzy strzegących granicy. W latach 1941 oraz 1944 pociski artyleryjskie zburzyły kruchtę i uszkodziły ściany oraz dach. W tym okresie częściową naprawę kościoła rozpoczął ówczesny administrator parafii mielnickiej – ks. Henryk Kardasz, proboszcz z Niemirowa. Po kolejnym zniszczeniu w 1944 r. świątynia została częściowo odrestaurowana. W 1972 r. wybudowano dzwonnicę. Przy kościele znajduje się cmentarz pw. Przemienienia Pańskiego utworzony w 1913 r., na którym został pochowany proboszcz mielnickiej parafii. Obok kościoła, w 1981 r. wybudowana została kapliczka św. Barbary, patronki górników, a zarazem pracowników mielnickiej kopalni kredy. Na placu kościelnym postawiono również dwa krzyże misyjne, z których jeden został poświęcony przez papieża Jana Pawła II w czasie jego pielgrzymki do Drohiczyna w 1999 r. Od 1950 r. pracę duszpasterską w parafii mielnickiej prowadzą ojcowie ze Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Obecnie w ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, natomiast w ołtarzach bocznych obrazy Przemienienia Pańskiego i Błogosławionego Ojca Damiana de Veuster ze Zgromadzenia Najświętszych Serc. 
