Ruiny Kościoła Zamkowego w Mielniku

RUINY KOŚCIOŁA
U podnóża Góry Zamkowej znajdują się ruiny kościoła zamkowego, ufundowanego w 1420 r. przez wielkiego Księcia Litewskiego Witolda. Kościół został wzniesiony w sąsiedztwie zamku oraz pełnił funkcję obronną. Jest to budynek orientowany, wzniesiony w stylu późnogotyckim, murowany z cegły z użyciem kamieni polnych.
W drugiej połowie XVI wieku kościół zamkowy został  gruntownie przebudowany i konsekrowany na nowo w 1618 r.  W 1657 r. świątynia wraz z całym archiwum uległa spaleniu. Po wojnach, w 1669 r., rozpoczęła się jej odbudowa. Prawdopodobnie przy nowym wyświęceniu zmienione zostało wezwanie kościoła na św. Trójcy.
W 1851 r. kościół zamkowy został opuszczony. Po powstaniu styczniowym w 1866 r. został zamknięty na pięć lat, a w 1871 r. zamieniony na cerkiew prawosławną pw. Świętego Ducha. W 1915 r. świątynia spłonęła. Mimo, że w ramach akcji rewindykacyjnej w okresie międzywojennym została ona zwrócona parafii katolickiej, nie została już nigdy odbudowana. W okresie międzywojennym w zakrystii urządzono kaplicę św. Antoniego, zniszczoną w 1941 r.  W tym okresie nastąpiła również częściowa rozbiórka murów świątyni. Obecnie ruiny kościoła są jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych Mielnika.  Nieopodal ruin kościoła zamkowego znajduje się również budynek dawnej plebanii katolickiej. Podobnie jak świątynia, plebania to budynek murowany, otynkowany i wzniesiony na fundamencie z kamienia polnego.  Losy budynku z około II połowy XVIII wieku są ściśle związane z losami kościoła zamkowego. Kiedy w XX wieku świątynia została odzyskana przez parafię katolicką, plebania stała się miejscem mieszkalnym dla księży.  Od lat 50-tych XX w.  służyła księżom za budynek mieszkalny oraz za dom katechetyczny. Od lat 70-tych XX wieku budynek ten stoi nieużywany.