Zespół przyrodniczo- krajobrazowy „Głogi” został utworzony w 1994 roku uchwałą Rady Gminy Mielnik w celu ochrony fragmentu krawędzi przełomowej doliny Bugu, charakteryzującej się bogatą rzeźbą terenu, cenną roślinnością ciepłolubną oraz wysokimi walorami krajobrazowymi. To obszar o powierzchni 56,09 ha. Polodowcowe wzniesienia, gdzie różnice sięgają 40m, poprzecinane są siecią wąwozów. Płytko w podłożu, a miejscami nawet na powierzchni, występują utwory kredowe, które były tu dawniej eksploatowane. Starą kopalnię kredy można podziwiać w zachodniej części „Głogów”.
Na skarpach opadających ku szosie Mielnik- Osłowo zachowały się murawy ciepłolubne, stanowiące miejsce występowania wielu gatunków kserotermicznych, czyli związanych z miejscami suchymi i silnie nasłonecznionymi. Podłoże kredowe sprzyja bogactwu florystycznemu tych siedlisk przyrodniczych. „Głogi” wraz z rezerwatem „Góra Uszeście” oraz Górami: „Rowską”, „Zamkową” i „Piaszczaną” obejmują najważniejsze (obok Doliny Dolnej Odry i doliny dolnej Wisły) zgrupowanie gatunków kserotermicznych w północnej Polsce.
W latach 50 profesor Florian Celiński za największe zagrożenie dla flory Głogów uważał zbyt intensywny wypas zwierząt, pisząc: „Na zachód od Góry Zamkowej ciągną się wzdłuż doliny Bugu zbocza kończące się tzw. Szubienicami. (…) Roślinność pierwotna omawianych wzgórz łączących się bezpośrednio z nadbużańskimi pastwiskami została wyniszczona przez stały wypas”. Okazało się jednak, że po zaprzestaniu wypasu, bezdrzewne dawniej „Głogi” szybko pokryły zarośla i lasy, przez co większość muraw zanikła, wraz z częścią cennych gatunków roślin.
W roku 2013 we współpracy ze stowarzyszeniem Centrum Ochrony Mokradeł południowe zbocza Głogów zostały odkrzaczone i rokrocznie wykaszane. W 2015 roku Stowarzyszenie przystosowało część terenu do wypasu zwierząt – ogrodziło murawę pastuchem elektrycznym oraz postawiło stajenkę dla owiec, do której wprowadziło się stado wrzosówek. Wypas zwierząt prowadzony jest na Głogach (a także na innych mielnickich murawach) do dzisiaj.
Po wykonaniu zabiegów i wprowadzeniu wypasu owiec wróciło wiele cennych gatunków np. dziewanna fioletowa, pajęcznica gałęzista, miodunka wąskolistna i goryczka krzyżowa. I jeszcze wisienka na torcie... odkryte zostały unikalne w skali kraju storczyki obuwiki, które są bez wątpienia najbardziej okazałymi z rodzimych gatunków storczyka. Choć występują one na obszarze całego kraju w lasach i cienistych zaroślach, ich stanowiska są dość mocno rozproszone, co sprawiło że roślina ta jest pod ścisłą ochroną gatunkową, a jej zrywanie bądź wykopywanie surowo zabronione.
Na terenie ZPK „Głogi” storczyki występują w wersji pokazowej tj. oznakowana ścieżka w wąwozie zlokalizowanym przy ulicy Polnej w Mielniku- ok. 20 roślin oraz w wersji całkowicie naturalnej bez oznaczenia w terenie- ponad 100 roślin.
W celu ukazania piękna „Głogów” w roku 2020 zostały wykonane cztery terenowe ścieżki edukacyjno- poznawcze o łącznej długości ok. 3,5 km oraz o różnym stopniu trudności, które są dostępne także dla osób z niepełnosprawnościami. Podczas spaceru wybraną ścieżką można podziwiać i obcować bezpośrednio z naturą.
